Dagboek van een golfer

De impact van Inner Fundamentals

Eind maart besloot Edwin Groeneveld (hcp 11.4) om de stap te zetten: na jarenlang alleen technisch trainen, besloot hij óók te gaan werken aan zijn inner game. Speciaal voor Iron Shirt hield hij een dagboek bij.

25 maart – gespannen in Spanje

Terug uit Spanje, toernooitje met een paar maten. Wat heb ik vreselijk belabberd gespeeld. En ik ging nog wel met zo veel goede moed op reis! In de weken daarvoor, in Nederland, ging het zo lekker…

De eerste 2 dagen van het toernooitje lukte simpelweg niéts van wat ik had getraind. De ene slechte slag volgde de andere op. Forse afzwaaiers naar links en rechts, dik en dun geraakte ballen, chips vanuit de pols, puts 2 meter voorbij of voor de hole, etcetera. En als dat het nou was, maar ik voelde ook zoveel spanning en stond geforceerd te bewegen! Zo vind ik golfen helemaal niet meer leuk.

Halverwege de tweede dag heb ik het concept “willen winnen” losgelaten en ben ik voor de lol gaan spelen. Dat ging beter, maar zelfs met die mindset volgden er nog te veel slechte slagen en volstrekt onnodige fouten.

De mail van Iron Shirt over “De kracht van gedachten” kwam dan ook diep binnen. Ik heb ze een mailtje terug gestuurd met de vraag wat ik hieraan kan doen, want zo wil ik niet langer golfen.

29 maart – aangemeld voor Impact-programma

Gesprek met Iron Shirt trainer/coach Daan Jacobs. Fijne klik, goed verhaal. Ik heb me onmiddellijk aangemeld voor Inner Fundamentals Impact, hun flagship mentale trainingsprogramma. Duizend euro, best veel geld, maar denk wel dat het het waard is. Benieuwd naar de eerste online les.

15 april – even wennen, maar het werkt!

Ik moest wel even wennen aan wat ik in les 2 heb geleerd, maar vandaag tijdens de competitie heb ik het structureel en consequent toegepast en heb ik een heel ontspannen en succesvolle dag gehad. Met 5&3 en heel relaxt liep ik als winnaar de baan af. Eerlijk gezegd twijfelde ik vooraf nog een beetje aan de filosofie, maar dit werkt echt!

23 april – positief verrast

Na de eerste 4 online lessen volgde afgelopen zaterdag een live trainingsdag onder leiding van Reinoud Eleveld. Enorm van genoten en veel geleerd.

Heb dit weekend niet kunnen spelen maar kon de verleiding niet weerstaan om vanmorgen heel vroeg een paar holes te lopen om te kijken hoe wat ik geleerd heb het ‘in het echt’ zou doen.

Ik kan niet anders zeggen, ik ben positief verrast! Het vraagt nog wel om oefening – ik was er soms zo veel mee bezig bent dat ik vergat om op te lijnen en zo 🙂 – maar ik heb met duidelijk meer plezier en vrijheid gespeeld.

Op twee momenten stond er een greenkeeper op me te wachten, ging ik me haasten en toen ging het ook direct mis. Mooie leermomentjes.

28 april – geschrokken

Ik weet niet wat ik meemaak. Tijdens het spelen vandaag was ik zó ontspannen! Ik was echt totáál niet meer bezig met resultaat.

En de grap is natuurlijk dat juist door gewoon het proces te volgen de resultaten beter worden. Ik sloeg echt drives waar ik van schrok. Normaal sla ik niet verder dan 190 meter, vandaag meteen op de eerste hole 240! Ik dacht nog, misschien een lucky bounce? Maar nee hoor, daarna 220, en nog een keer 220 – dat is geen toeval meer!

Voor het eerst ben ik echt in staat om de ballen te slaan die ik op de driving range ook sla.

Goh, wat sta ik anders in het spelletje – en wat geniet ik daarvan.

30 april – verbaasd!

Tijdens de golfles vanochtend verbaasde mijn pro zich erover hoe snel ik in staat was zijn swing-instructies correct uit te voeren.

Heb hem verteld over wat ik leer bij Iron Shirt, dat ik zijn aanwijzingen nu zo snel kan omzetten in een adequate beweging omdat ik zo ontspannen ben: ik ben niet langer bang om fouten te maken.

12 mei – geen trucje, maar een training

Ik begin steeds beter te snappen wat Reinoud tijdens de trainingsdag zei: dit is geen trucje, maar een echte training.

Hoewel ik steeds meer profijt ondervind van de Inner Fundamentals, zijn er ook nog steeds situaties waarin het me niet lukt om helemaal te ontspannen.

Blij met de wekelijkse call met trainer/coach Daan, die me ook vandaag weer verder kon helpen.

26 mei – bubbel

Het ging vandaag in één woord subliem. Het lukte me echt om te ervaren wat ik afgelopen vrijdag tijdens m’n check-up bij Iron Shirt pro Geert Jan Bakker ook al heb gevoeld.

Niet dat élke bal goed ging, maar ik zat van begin tot eind in een bubbel, liet me totaal niet afleiden. Mijn golfmaatje speelde slecht en was héél gefrustreerd. Normaal heb ik daar last van, maar zonder me voor hem af te sluiten deed zijn frustratie me helemaal niets.

Ik voelde me ook zó zacht en ontspannen! Was helemaal niet moe toen ik van de baan kwam. Plus: ik was in staat om die zachtheid mee te nemen, de auto in en naar huis. Interessant hoe dit doorwerkt in de rest van m’n leven.

29 mei – niet uit m’n spel te halen

Vandaag wedstrijd op een nieuwe baan. Heb vannacht niet goed geslapen en normaal is dat een voorbode voor slechter spel. Had daar echter geen last van en heb heerlijk gespeeld!

We speelden in de flight om geld en m’n medespelers probeerden me bij de kortere putts een aantal keer uit m’n spel te halen, maar dankzij toepassing van de Inner Fundamentals is ze dat niet gelukt. Met 33 punten en 60 euro rijker de dag afgesloten 😀

31 mei – wacht maar!

Aangekomen in Californië, waar ik met twee golfmaten een weekje ga golfen op topbanen. Toen ik hen vertelde dat ik er heel anders in sta dan voorheen… moesten ze lachen! Ze geloofden er niks van. Om die reactie moest ik weer lachen. Ik dacht: ‘Wacht maar!’

Want ik sta er echt anders in. Ik ben totaal niet meer bezig met het resultaat. Nu in bed niet, en evenmin morgen tijdens het spelen, dat weet ik nu al zeker. Ik wil nog steeds goed spelen en vind het nog steeds leuk om m’n maten te verslaan, maar voel me zoveel relaxter!

1 juni – rust en vrede

Wat een contrast vandaag met dik twee maanden terug in Spanje! Heb echt kunnen toepassen wat ik heb getraind en ook behoorlijk gescoord op deze nieuwe banen: vanochtend 33 punten op TPC Harding, vanmiddag 26 op Pasatiempo.

Maar eerst en vooral ben ik blij dat ik van begin tot eind heb kunnen genieten! En dat terwijl ik de eerste twee holes vanochtend niet lekker startte (meestal irriteert me dat maar daar had ik nu geen last van) en ondanks onze medespeler die het nodig vond zijn spel aan ons te ventileren (dankzij mijn bubbel ging dat compleet langs me heen).

Ook vanmiddag, toen het iets minder liep, heeft dat de pret geen moment mogen drukken.

Ervaar ik nooit meer spanning en sla ik geen slechte(re) ballen meer? Natuurlijk doe ik dat soms nog wel, maar het weegt allemaal niet meer zo zwaar. Er zit gewoon veel meer rust en vrede in me dan voorheen en dat merk ik op én naast de golfbaan.

Ik kijk al uit naar de volgende dagen!

3 juni – herpakken

Vandaag Rustic Canyon gespeeld. Het rondje begon heel goed: mooie ballen, veel plezier. Een van m’n flightgenoten speelde echter erg goed en ik ging me met zijn scores bezighouden. Ik schakelde van lekker spelen naar willen winnen en bang zijn voor fouten en dat resulteerde direct in verkrampt spel met slechte resultaten als gevolg. De Inner Fundamentals liet is los, ik ben gaan spelen als vanouds. Het mooie: na een aantal holes kon ik mezelf herpakken! Daarna ging het weer als vanzelf en volgden de goede scores automatisch. Leerzame dag.

5 juni – monsterhole

Wat sta ik deze dagen lekker te spelen! Totdat we op een hole kwamen waar ik de afgelopen jaren al vaker heb gespeeld en telkens de mist in ben gegaan. Bij de afslag moet je een canyon over en om de green te bereiken nóg eentje. Tot nu toe altijd met een streep vanaf gekomen en dat wou ik nu écht niet. Het goede nieuws: ik maakte een bogey. Het slechte nieuws: dat deed ik met zoveel spanning en adrenaline in m’n lijf, dat ik de rest van de ronde geen normale bal meer heb kunnen slaan. Morgen met trainer/coach Daan bespreken hoe ik dat had kunnen voorkomen.

6 juni – wijze raad

Vanmorgen vroeg een goed en nuttig telefoongesprek met Daan. We kwamen tot de conclusie dat mijn valkuil is dat ik in sommige situaties toch nog te veel focus op het resultaat, zoals gisteren op die monsterhole of drie dagen terug toen ik niet wilde verliezen van m’n goed spelende flightgenoot. Daan had wijze raad die me vandaag tijdens het spelen echt heeft geholpen. Heerlijk relaxt gespeeld zonder enige focus op resultaat of medespelers. Vreselijk mooie en soms ook slechte ballen geslagen maar 100% genoten. Plan geslaagd.

7 juni – pluspunten

Vandaag maar liefst 2 banen gespeeld bij 38 graden en dat is best pittig. Ondanks de fysiek zware omstandigheden een heel aantal pluspunten:

Vanochtend was er weer een vierde man in onze flight gezet; voor mij is dat meestal een afleiding, maar nu niet: ik kon lekker dicht bij mezelf blijven.
Op een gegeven moment kwam er een marshal langs met het verzoek of we een beetje wilden doorspelen, er zat een hole tussen ons en de volgende flight. Mijn twee maten begonnen zich te haasten met alle gevolgen van dien, maar ik bleef me ontspannen en veilig voelen en kon in mijn bubbel blijven.
‘s Middags zaten we achter een flight die extreem langzaam speelde en achter ons zat een flight met twee goede golfers. Dat bracht wel enige irritatie en druk met zich mee, maar ook deze situatie heb ik veilig kunnen verklaren en ben vrijuit blijven spelen.
Met 33 en 25 punten van de baan gekomen, maar veel belangrijk: met een heerlijk gevoel!

Vanavond aan het diner hebben we nog nagepraat en zei een van mijn vrienden dat het toch ook mijn doel is om mijn handicap te spelen. Ik antwoordde dat dat vroeger inderdaad zo was, maar dat mijn doelstelling nu is om vrij te spelen en dat punten secundair zijn geworden. Natuurlijk wil ik beter spelen en iedere put laten vallen maar als dit niet het geval is en ik heb wel vrij gespeeld, dan is het goed. Golf is een raar spel.

8 juni – test

Vandaag stond de PGA West Stadium Course op het programma, een baan die in de top-10 van moeilijkste banen van Amerika staat. Als je ergens kan testen of je zonder (spier)spanning kunt spelen is het hier wel – en dan was het nog bloedheet ook! ‘Breaking 100 strokes’ was volgens de caddiemaster een goed resultaat. Op de eerste holes heb ik zeker nog spierspanning ervaren maar ik slaagde er al snel in mezelf terug volledig veilig te voelen en daarna was het genieten geblazen. Heb behoorlijk vrij kunnen spelen en kwam met 97 slagen, 25 punten en een fantastisch gevoel van de baan afgerold. Hè hè dat is goed afgelopen!

9 juni – uitdaging

Onze golfweek geëindigd op de Trump National. Hoogteverschillen, forse te overbruggen hindernissen vanaf de tee, water en weer veel grote bunkers die de greens (de snelste tot nu toe!) goed bewaakten, kortom aan uitdaging geen gebrek.

Voor het eerst deze week heb ik het resultaat vanaf hole 1 helemaal los kunnen laten en vanaf de eerste slag zo vrij mogelijk gespeeld. Op een gegeven moment sloeg dat om in een soort nonchalance maar dat heb ik kunnen corrigeren. Qua punten was het de laagste score van de week maar dat mocht de pret niet drukken.