Resumé: de 3 obstakels

Resumé

De 3 obstakels

Als je interesse hebt in een herhaalbare swing, dien je te leren hoe je onbewuste, overbodige spierspanning uit je systeem verwijdert.

De eerste – super-effectieve! – stap in dit proces is het leren opheffen van de zogenaamde ‘drie obstakels’.

Ben je mentaal ongetraind, dan zijn dit dé drie plekken waar onbewuste spierspanning zich in je lichaam vastzet en van waaruit je swing dus wordt bedreigd:

Obstakel 1: een vast middenrif. Voornaamste oorzaak: golfen vanuit wilskracht. In onze cultuur wordt wilskracht gezien als een goede eigenschap, maar voor je golfspel is het funest. Wilskracht (en datzelfde geldt in zekere zin voor concentratie en focus) maakt je krampachtig en ontspannen bewegen onmogelijk.

Obstakel 2: hoge schouders. Oorzaak: golfen met verwachtingen. Hoe hoger de verwachtingen, hoe hoger de schouders. En laten die paar millimeter nou precies voldoende zijn om de bal wat dun te raken of zelfs te toppen.

Obstakel 3: gespannen kaken. Oorzaak: golfen met frustratie. Komen verwachtingen niet uit, dan ontstaat frustratie. Die zet zich vast in de kaken: niet voor niets dat zoveel mensen hun bal slaan met het gezicht in een grimas.

Elk van deze drie obstakels is op zichzelf al een bedreiging voor je swing, maar ze vormen ook de basis van een keten van verstrakkingen in de rest van het lichaam. Je doet er dus verstandig aan om ze, bij élke bal die je slaat, op te heffen.

Het opheffen van de drie obstakels

Voor elk van de drie obstakels bestaan diverse technieken waarmee je ze op kunt heffen, maar er is één techniek – simpel en effectief – waarmee je drie vliegen in één klap slaat. Dat doe je zo:

• terwijl je diep inademt in je buik (je buikwand gaat naar vóren) trek je je schouders zo ver omhoog dat ze niet hoger kunnen;
• vervolgens laat je je schouders vallen en zucht je hardop en uitgebreid ‘Hèhè!’, alsof het al goed is afgelopen.

Deze techniek verwerk je idealiter in je pre shot routine zodat je hem toepast élke keer dat je een swing of putt maakt. Zeker in het begin is het verstandig om ‘m (als je de tijd hebt) twee of drie keer toe te passen voorafgaand aan een slag.